ကဗ်ာဖတ္ၿပီး ကမၻာ ပတ္တယ္....ကဗ်ာဆရာက ..က,ျပစရာမလိုဘူး.....
ကဗ်ာဆရာက .....ခယ စရာမလိုဘူး.....
ခင္ဗ်ားမလိုခ်င္ရင္..ေခါင္းခါလိုက္..အတင္းမထိုးထည့္ဘူး...
ကၽြဠ္ပ္ ကဗ်ာက..ေရာင္းကုန္မွမဟုတ္တာ......
ကဗ်ာဆရာက..မီးဇာတစ္ဖက္..ေရမႈတ္တစ္ဖက္.....ေအးလိုက္..ပူလိုက္..
ၿပီးေတာ့......
ကဗ်ာဆရာက...ေရခဲဓါး.......
ကဗ်ာဆရာက..ကိုယ့္ကို ကိုယ္.....ႀကိဳးဆြဲ ၿပီး မကဘူး....
ကဗ်ာဆရာက..မုသားမေျပာဘူး.....
ကဗ်ာဆရာက..သစ္ရြက္......ေလတိုက္တိုင္း လႈပ္တယ္...
ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာဆရာက..လြယ္လြယ္..မေၾကြဘူး......
တစ္ခါတစ္ေလက်ေတာ့ လည္း....ထိေၾကြ.....ေပါ့
ကဲဗ်ား....
ကဗ်ာဆရာက....ဘာသားနဲ႔ပဲထုထု.......
တစ္ေန႕က်ေတာ့လည္း.......အိမ္ေထာင္ရက္သားက်ေရာပဲ....
ကဗ်ာဆရာကလည္း...လူပါပဲဗ်ား....
လူေတြကေတာ့ ကဗ်ာဆရာကို ......နားမလည္ခ်င္ၾကဘူး....
ကဗ်ာဆရာက တူလည္းမဟုတ္...ေပလည္းမဟုတ္ဘူး.....
ကဗ်ာဆရာက...လက္ခ်ည္းသက္သက္ပဲ.....
ကဗ်ာဆရာမွာ သခ်ာၤ မရွိဘူး.....
ကဗ်ာဆရာမွာ....ေရႊမရွိဘူး....
ကဗ်ာဆရာမွာ....အေရာင္..အနံ႕..အရာသာမရွိဘူး...
ကဗ်ာဆရာမွာ.........
အၾကင္နာတရား.....
ခံစားမႈ....အထူအပါး....နဲ႔
ပလတ္စ္တစ္နဲ႔ ထုပ္ထားတဲ့ ...200 တန္ အေၾကြပါးပါးပဲ..
ရွိတယ္.....။
0 comments:
Post a Comment