အားလံုးကို ......
ဒဲ့ႀကီး လိုက္ခံစားေပးခဲ့တဲ့ ငါပဲ
ေနာက္ဆံုး ကိုေပါႀကီး လံုးလံုးျဖစ္လို႕
စိတ္ဓါတ္ကိုက မူမမွန္ၾကတာလား
ဇါတ္ညႊန္းပဲ ေကာင္းၾကတာလား
ငါကပဲ အ,လြန္းတာလား....
ေပးသမွ် အားလံုးကို လက္ခံ ယူခဲ့
ရင္ဘတ္နဲ႔ မမွ်တဲ့အခါ ရူး.....
က်ဳပ္ တူးခါးေနၿပီ..........။
အခ်စ္တဲ့လားဗ်......
နား၀မွာ ခါးတယ္....
ေတာ္စမ္းပါ ေရႊရည္စိမ္ရင္ဘတ္နဲ႔
အေရာင္တင္ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕
သံပါတ္ေပးထားတဲ့ ရင္ခုန္မႈမ်ဳိးနဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနၾကတာ....
အခ်စ္တဲ့လားဗ်..........
ႏွလံုးသား ေနာက္လြန္းလို႕...........။
ပြန္းပဲ့ လြယ္တတ္တာကိုက မေကာင္းတာ
ထစ္ခနဲ႔ ဆို ရင္ဘတ္ထဲ စူးနစ္သြားတယ္
ငါ့ကို ဘာသားနဲ႔မ်ား ထုခဲ့တာလည္း
နည္းနည္းမွ အထိခိုက္ မခံႏိုင္ဘူး
အားနည္းတတ္လြန္းတဲ့ စိတ္ ေစတသိုက္က
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ ကိုယ္ ဖိအားေပးေနတယ္
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျဖစ္တည္မႈမဲ့
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား .........
ငါ့ကို အုပ္မိုးထားတာလည္း.........။
ရူးပါ့ကြာ..........
ျပာႏွမ္းေနတာပဲ.........
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရူးလို႕ ရူးမွန္းမသိ
အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ ျခားနားျခင္းမသိ
မနက္ျဖန္ ေနထြက္ရင္ေတာင္ မိုးလင္းမွန္းမသိ
အနာဂတ္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း
ကုန္ဆံုးျခင္းေတြကို မသိ......
လြန္ထြက္သြားတဲ့ ကာလံယႏၱရား ေနာက္မွာ
အခ်စ္ဆိုတာကို..........
တဲအိုပ်က္မွာ ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတတ္ခဲ့
အဲ့လို ရူးတတ္တဲ့ က်ဳပ္က........
ေဘာင္မ၀င္တဲ့ ေနာက္.....
ကိုေပါႀကီးကို ျဖစ္လို႕........။
ဒဲ့ႀကီး လိုက္ခံစားေပးခဲ့တဲ့ ငါပဲ
ေနာက္ဆံုး ကိုေပါႀကီး လံုးလံုးျဖစ္လို႕
စိတ္ဓါတ္ကိုက မူမမွန္ၾကတာလား
ဇါတ္ညႊန္းပဲ ေကာင္းၾကတာလား
ငါကပဲ အ,လြန္းတာလား....
ေပးသမွ် အားလံုးကို လက္ခံ ယူခဲ့
ရင္ဘတ္နဲ႔ မမွ်တဲ့အခါ ရူး.....
က်ဳပ္ တူးခါးေနၿပီ..........။
အခ်စ္တဲ့လားဗ်......
နား၀မွာ ခါးတယ္....
ေတာ္စမ္းပါ ေရႊရည္စိမ္ရင္ဘတ္နဲ႔
အေရာင္တင္ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းရဲ႕
သံပါတ္ေပးထားတဲ့ ရင္ခုန္မႈမ်ဳိးနဲ႔
ခင္ဗ်ားတို႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ေရပန္းစားေနၾကတာ....
အခ်စ္တဲ့လားဗ်..........
ႏွလံုးသား ေနာက္လြန္းလို႕...........။
ပြန္းပဲ့ လြယ္တတ္တာကိုက မေကာင္းတာ
ထစ္ခနဲ႔ ဆို ရင္ဘတ္ထဲ စူးနစ္သြားတယ္
ငါ့ကို ဘာသားနဲ႔မ်ား ထုခဲ့တာလည္း
နည္းနည္းမွ အထိခိုက္ မခံႏိုင္ဘူး
အားနည္းတတ္လြန္းတဲ့ စိတ္ ေစတသိုက္က
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ ကိုယ္ ဖိအားေပးေနတယ္
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ ျဖစ္တည္မႈမဲ့
ဘယ္လိုအရာေတြကမ်ား .........
ငါ့ကို အုပ္မိုးထားတာလည္း.........။
ရူးပါ့ကြာ..........
ျပာႏွမ္းေနတာပဲ.........
ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ရူးလို႕ ရူးမွန္းမသိ
အလိုက္ကန္းဆိုးမသိ ျခားနားျခင္းမသိ
မနက္ျဖန္ ေနထြက္ရင္ေတာင္ မိုးလင္းမွန္းမသိ
အနာဂတ္ကို ထိုင္ေစာင့္ေနရင္း
ကုန္ဆံုးျခင္းေတြကို မသိ......
လြန္ထြက္သြားတဲ့ ကာလံယႏၱရား ေနာက္မွာ
အခ်စ္ဆိုတာကို..........
တဲအိုပ်က္မွာ ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ ထိုင္ေစာင့္ေနတတ္ခဲ့
အဲ့လို ရူးတတ္တဲ့ က်ဳပ္က........
ေဘာင္မ၀င္တဲ့ ေနာက္.....
ကိုေပါႀကီးကို ျဖစ္လို႕........။
0 comments:
Post a Comment